Opis rzeźby Michała Anioła Buanarrotiego «Pieta Rondanini»

Ta rzeźbiarska praca była ostatnią pracą mistrza. Prawie do śmierci aktywnie pracował nad jego stworzeniem. Kompozycja jest dwucyfrowa. Widzimy Maryję i Chrystusa złączonych w jedną całość. Proporcje figur są celowo wydłużane. Odnosi się wrażenie ich kruchości i nieważkości. Mimowolnie przywołuje się posągi starożytności. Idea tego utworu jest naprawdę tragiczna. Człowiek jest samotny i skazany na zagładę. Wszystkie formularze są zepsute. Na ich twarzach można wyczytać smutek. Bohaterowie są całkowicie oderwani od życia. Mistrz próbował wyrazić tragedię samotności. Praca jest niekompletna. I ten fakt jest postrzegany jako szczególna idea autora. Tylko ta forma może wyrazić ostrość doświadczenia. Michał Anioł starał się przekazać jedność Syna i Matki. Są zjednoczeni w jedną masę, która zadziwia patosem i tragedią. Ciało wychudło, więc nie ma nadziei, że wróci do życia. Matka z widocznym wysiłkiem usiłuje utrzymać ciało ukochanego syna. Widz ma pełne wrażenie, że te żałobne postacie są już całkowicie eteryczne. Są niesamowicie wyraziste. Uosabiają całkowitą rozpacz. Gubią się w wielkim świecie. Nawet teraz matka nie może rozstać się z synem. Nie słyszymy jej płaczu, krzyków przerażenia, nie widzimy jej połamanych ramion. Smutek zachwyca ciszą. Michał Anioł był w stanie przekazać własne uczucia na tak uduchowionym obrazie. Wiedział z pierwszej ręki, czym jest samotność. W tej pracy możesz przeczytać pożegnanie mistrza z życiem. Początkowo Michał Anioł chciał przedstawić Chrystusa z szeroko rozpostartymi ramionami. Ale w trakcie pracy, i to nie przypadek, radykalnie zmienił swój plan. Ręce Chrystusa są mocno ściśnięte. Nie ma zewnętrznego połączenia między matką a synem. Ich nierozłączność jest wewnętrzna.