Opis rzeźby Michała Anioła Buanarrotiego «Umierający niewolnik»

Niewolnicy Michała Anioła Buonarrotiego to słynne marmurowe posągi wielkiego włoskiego rzeźbiarza. Pierwotnie przeznaczony na nagrobek Juliusza II, ale opcja realizacji została wybrana na skromniejszą skalę, z mniejszą liczbą rzeźb. W efekcie gotowe prace mistrza «Umierającego niewolnika» i odwrotnie — «Zmartwychwstałego niewolnika» zostały przekazane Roberto Strozzi, który przekazał je królowi Francji. Tym samym «Umierający niewolnik» trafił do paryskiego Luwru. Kolejne 4 rozpoczęte rzeźby znajdują się w galerii we Florencji. Miłośnicy odnajdywania alegorii symbolicznie kojarzą postacie niewolników z podbitymi terenami papieża Juliusza II. Alternatywne przypuszczenie — jeńcy Michała Anioła uosabiają pewne gałęzie sztuki: malarstwo ucieleśnia «Umierający», ponieważ u stóp posągu znajdują się szkice małpy (zwierzę to jest łacińskim symbolem rzemiosła artystycznego). Sam twórca jeńców nie skupiał się na porównaniach, przywiązując największą wagę do proporcji piękna i głębokiego pragnienia wolności ludzkiej natury. Wysokość figury 229 cm Lata pracy 1513-1519. Znaczenie jest wielopłaszczyznowe i wieczne. Piękny młody mężczyzna z marmuru był często nazywany «Śpiącym niewolnikiem». Patrząc na niego, można by pomyśleć, że stworzenie zapada w sen, nawet jeśli jest wieczny. W stworzonym obrazie łączy się tragedia śmierci i zwycięska wolność. Niewolnik zostaje zmiażdżony w walce z wrogim światem: unieruchomiony, martwy; ale w końcu jest wolny: sen o śmierci daje długo oczekiwane wyzwolenie, odtąd człowiek nie jest więźniem. Rzeźba Michała Anioła jest uduchowiona i niezwykle piękna: silne, młode ciało młodego mężczyzny ogarnia fala wewnętrznych doświadczeń. Z bolesnej rozpaczy i przymusu «The Dying Slave» pogrąża się w pacyfikacji i błogim spokoju. Znaczący obraz odzwierciedla temat zdruzgotanego oporu i zapomnienia.