Opis rzeźby „Wenus” Teodozjusza Fiodorowicza Szczedrina

Opis rzeźby Wenus Teodozjusza Fiodorowicza Szczedrina

Wenus to bogini piękna i młodości. Teodozjusz Szczedrin stworzył tę rzeźbę, chcąc przekazać swoją ideę kobiecego piękna.

Kobieta przedstawiona w formie rzeźby zadziwia płynnością i dokładnością swoich form. Konstrukcję jej sylwetki cechuje miękkość i falistość, a postawa, w której stoi, kojarzy się ze spokojem i powolnością. Tak więc dziewczyna jest przedstawiona po kąpieli. Po wyjściu z wody Venus wyciera wilgoć ze swojego ciała ściereczką trzymaną w dłoni, pochylając się lekko do przodu. Z jedną nogą, piękna osobnik spoczywał na korzeniu wystającym z wody, na jej twarzy widać lekkie zmęczenie, a usta są lekko wygięte w uśmiechu. Kobiecość i czułość przytłaczają piękną dziewczynę, chociaż jej rysy twarzy nie są tak łatwe do zauważenia. Pomimo spokojnej postawy Wenus emanuje ruchem, zaczynając od lekkiego pochylenia głowy, a kończąc na lekko wysuniętej nodze.

adman_adcode (middle, 1) -->

Wbrew kanonom tworzenia rzeźb, to dzieło jest w pewnym sensie wyjątkowe, ponieważ mistrz uosabiał właśnie swój ideał pięknej dziewczyny, zmysłowej i kobiecej. Pomimo tradycji rysowania bogini miłości, ta bohaterka jest przedstawiana jako cieńsza, a jej tors jest zauważalnie śledzony, pomimo gładkości i krzywizny postaci. Cienie marmurowej rzeźby nie są rysowane, opadają naturalnie dzięki wypukłościom i wgłębieniom na korpusie.

Nie sposób nie zwrócić uwagi na mistrzowskie przeniesienie tekstury obrazu: na przykład mistrz zwrócił uwagę na fałdy tkaniny zaciśniętej w dłoni, fakturę włosów, szorstkość wystającego drzewa i gładkość brzegu, na którym stoi bogini. Ideałem jest to, co chciał przekazać autor. I niewątpliwie udało mu się przedstawić piękną kobietę promieniującą zmysłowością, czułością i spokojem.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Opis rzeźby „Wenus” Teodozjusza Fiodorowicza Szczedrina