Opis obrazu Francoisa Bouchera „Madame de Pompadour”
François Boucher to bardzo wszechstronny francuski artysta. Podstawę jego twórczości stanowią obrazy o tematyce mitycznej i biblijnej; uwielbiał też przedstawiać codzienne czynności mieszkańców Paryża i sceny duszpasterskie, często wykonywał portrety. Faworyt Ludwika Fifteenth, markiz de Pompadour, był jego oddanym wielbicielem i przyjacielem; Boucher był zaangażowany w dekorowanie swojej rezydencji i namalował kilka uroczystych portretów markizy. Prawdziwe imię Pompadour to Jeanne-Antoinette Poisson. Przez prawie dwadzieścia lat miała ogromny wpływ zarówno na króla i podejmowane przez niego decyzje, jak i na sprawy państwowe i życie królestwa. Król podarował Jeanne-Antoinette majątek Pompadour i nadał jej tytuł Markizów, po czym otrzymała oficjalny rozwód od męża.
Malarstwo było przedmiotem szczególnej pasji tej kobiety, kreowała modę w całej Europie, jej imieniem nadawano fryzury, wnętrza
Najsłynniejszy portret Markizy de Pompadour to niebiesko-zielona sukienka z lekkim srebrzystym połyskiem, ozdobiona bladymi różami. Markiz leży na kanapie w paski, w zamyśleniu spoglądając w dal, z otwartą książką w prawej dłoni. Nie ma wątpliwości, że strój Jeanne-Antoinette to kwintesencja mody tamtych czasów. Różowo-srebrna koronka, kokardka na szyi z tego samego delikatnego materiału, na nadgarstku liczne pasma białych perełek, kwiaty w zgrabnej fryzurze. Markiza wygląda trochę pretensjonalnie – wielu w Paryżu śmiało się z jej burżuazyjnego sposobu ubierania się, ale, co zaskakujące, minęło kilka miesięcy – i ponownie naśladowało jej styl.
Boucher doskonale oddaje uczucie czystości i świeżości, które emanuje z de Pompadour. To markiz wprowadził we Francji modę na pranie prawie codziennie – do tego czasu panie zagłuszały nieprzyjemne zapachy własnego ciała, rozlewając perfumy od stóp do głów. Zapach podczas balów był przerażający. Ulubieniec króla pachniał różami, korzystnie w porównaniu z innymi kobietami – i stopniowo moda na codzienne pranie na miejscu ogarnęła cały Paryż. Na tym płótnie markiz jest przedstawiony jako pewny siebie i spokojny, nieco zamyślony i marzycielski; mimo znanych mankamentów realizmu artystce udało się uchwycić istotę swojej postaci. To właśnie dzięki tym cechom swojej natury markiz faktycznie rządził krajem przez dwie dekady, dając królowi możliwość niekończącej się rozrywki i świętowania.