Opis obrazu Francoisa Bouchera «Portret markiza de Pompadour»

Francuski malarz Boucher nie był zbyt entuzjastycznie nastawiony do malowania portretów. Uwielbiał jednak malować wizerunek swojej patronki, ulubieńca Ludwika XV — markiza de Pompadour.

Rozpoczął z nią pracę w 1748 roku. W 1752 roku Boucher zaczął mieszkać i pracować w Luwrze (zajęła się tym sama markiz de Pompadour). Pomimo tego, że była kochanką króla tylko przez 5 lat, nadal była wyjątkową osobą o wielkich wpływach i koneksjach we Francji aż do śmierci króla Ludwika XV. Była kobietą o przeciwnych cechach: bystra, dyplomatyczna, wykształcona, cyniczna, arbitralna.

Boucher ją spodobał, przedstawiając markizę na wszystkich swoich płótnach z twarzą 20-letniej dziewczynki.

Jej portrety to prace francuskiej artystki, które można bezpiecznie pokazywać dzieciom poniżej 16 roku życia. Wszystkie inne prace malarza Bouchera są nieco frywolne — lubił portretować nagie dziewczyny i chłopców, malować sceny o charakterze erotycznym.

Obraz «Portret markizy de Pompadour» jest jej ostatnim portretem. Obraz z jej portretem przez pewien czas znajdował się w Wersalu. Po śmierci markiza de Pompadour obraz trafił do jej brata.

Portret przedstawia inteligentną, wykształconą, młodą kobietę o delikatnym guście. Taki był widziany i starano się przedstawić na wszystkich portretach z nią artystkę Bouchera. Sama markiza przyznała, że ​​pisze ją nie taką, jaką jest w rzeczywistości. Portret został namalowany ze wszystkimi cechami tradycyjnego portretu ceremonialnego.

Płótno zostało namalowane olejem na płótnie w 1759 roku. Rozmiar obrazu to 130×162 cm.