Opis obrazu Giampetrino «Pokutująca Maria Magdalena»

Nieżyjący już Giampetrino z estetyczną i uduchowioną nutą uosabia cały swój wewnętrzny świat w «Pokutującej Marii Magdalenie». To płótno zostało namalowane na działce bardzo typowej dla epoki kontrreformacji.

Z drugiej strony artysta w istocie raz po raz potwierdza obecność pogańskiego i humanistycznego fundamentu w swojej twórczości. Widz powinien zwrócić uwagę, jako przekonany realista do głębi, z ufnością ponownie rozważa sytuację religijno-mistyczną, tworząc w ten sposób płótno, które w stosunku do swojej idei i ucieleśnienia jest wrogą reakcyjno-mistyczną linią wewnętrzną.

Dla autora nie jest to przede wszystkim pretensjonalny składnik ogólnego planu pokuty, nie pociągający smak kultu religijnego ani w żaden sposób zepsucie ciała, skąd dusza człowieka zmierza do nieba.

Szczególną uwagę należy zwrócić na nieokreślone, ale intensywne odcienie kolorów, które nadają szczególny dramat. Jednocześnie, dzięki grze światła i cienia, można uzyskać dynamikę tekstury. Jednocześnie nie obserwuje się sztywnych konturów i braku plastyczności. Generalnie pewność formy w pełni pokrywa się z wewnętrzną dynamiką i ruchem.

Klatka piersiowa wydaje się oddychać, a włosy nie tylko kłamią, ale odpadają. Widać, jak światło przyjemnie faluje we włosach, podczas gdy wydaje się, że walczy z soczystymi cieniami i dosłownie rzeźbi sylwetkę.

Mistrz bezpośrednio podziwia Magdalenę. Płótno pokazuje, jak piękna jest osoba w swoim naturalnym pięknie, a jednocześnie na pierwszy plan wysuwają się jego uczucia, tak znaczące i wyraźne, jak to tylko możliwe. Ale mimo wszystko cierpi nie tylko Maria, ale także sam autor płótna, a te uczucia są wyraźnie przekazywane widzowi. Spokój został złamany, ale mimo to nawet buntownicze tło nie było obciążone smutkiem.