Przedstawiciel tak zwanej weneckiej szkoły malarskiej Giorgione wiedział dużo o przedstawianiu poetyckiego krajobrazu pasterskiego. W obrazie «Koncert wiejski» (inna nazwa — «Koncert w plenerze») właśnie taki pejzaż pełni rolę tła.
Majestatyczne drzewa z miękkimi koronami, spokojne letnie niebo z powoli dryfującymi chmurami nad nim, mały domek w tle i pasterz pasący się kozy. Całe to spokojne duszpasterstwo jest w harmonii z płynnymi liniami szat młodych mężczyzn i zaokrąglonymi kształtami ich dziewczyn. Kolory ubrań są przytłumione, ruchy niespieszne. Młodzi mężczyźni są całkowicie i całkowicie zanurzeni w muzyce i nie oddają się kontemplacji zmysłowego piękna dwóch kobiet, których ruchy są powściągliwe i spokojne.
Jednocześnie natura na obrazie wydaje się podporządkowana sztuce w osobie młodych mężczyzn z instrumentami muzycznymi. Tutaj wydaje się, że flet w rękach jednej z kobiet właśnie zamilkł, struny lutni w dłoniach młodzieńca nadal drżą subtelnie, z daleka słychać odgłosy dud pasterza. Strumień wody cicho bulgocze w fontannie, na której opiera się druga kobieta. Ogólna poetycka atmosfera łagodzi nieco niejednoznaczne postrzeganie kompozycji z dwiema nagimi kobietami, które są albo postaciami alegorycznymi, albo kurtyzanami, które odeszły dla natury.
Początkowo obraz odznaczał się balansem ciepłych i zimnych odcieni barw, ale pokrywający go lakier z czasem ciemniał, nadając pracy złoty kolor. Ale to w żaden sposób nie zmieniło poetyckiego charakteru kompozycji, w której zmysłowość i radość bycia równoważone są harmonijnym, wręcz oświeconym podejściem do życia.
Na tym zdjęciu w pełni ujawnia się swoisty urok twórczości Giorgione, którego uczniem był słynny malarz Tycjan.
Opis obrazu Giorgione «Koncert na wsi»