Opis obrazu Giorgione «Pokłon pasterzy»

W przeciwieństwie do większości współczesnych mu współczesnych, a mówimy o epoce weneckich mistrzów, Giorgione nie próbował i nie napisał dużych kompozycji z dużą liczbą postaci. Wręcz przeciwnie, w większości swoich prac ten artysta był lakoniczny, a esencję obrazów wyrażał jedynie poprzez własne, wewnętrzne skojarzeniowe rozumienie fabuły. Bardzo często artysta dawał widzom możliwość samodzielnego przemyślenia swoich twórczych dzieł.

Dlatego w swojej pracy zatytułowanej Pokłon pasterzy artysta przedstawił nie tylko obowiązkowe postacie, które zgodnie z logiką powinny się tam znaleźć, ale także specjalne tło. Uzupełnia i bierze czynny udział w poczynaniach głównych bohaterów — rodziny prawdziwych Świętych, którzy zgięli kolana na znak szacunku i oddania pasterzom.

Jeśli chodzi o tło, to jego perspektywa, głęboko oddalająca się, zamyka się gdzieś daleko na horyzoncie. A niebieskie góry to zamykają. Ten pokaz krajobrazu i tła za pasterzami stwarza poczucie obecności atmosfery i powietrza.

Odrębną rolę w obrazie odgrywa oświetlenie, które tutaj nieco się zmieniło, inaczej niż w innych pracach artysty. Nie ma czystości i klarowności, które są integralną częścią dzieł Quattrocento, ale po południu pojawia się słabe, ledwo zauważalne światło. Ta funkcja oświetlenia nadaje obrazowi dodatkową objętość i spójność. Ciemne jaskinie kontrastują z ubraniami Maryi i jej prawowitego męża Józefa, a także z ubraniami pasterzy, których posłuszne plecy technicznie powtarzają zarysy wejścia do jaskiń niedaleko bohaterów.

Wszystko to sprawiło, że obraz artysty i mistrza swojego rzemiosła Giorgione był jedną z najbardziej niezwykłych i interesujących spośród wszystkich twórczych postaci swoich czasów.