Opis obrazu Gustava Klimta «Portret Adele Bloch-Bauer II»

Czy Adele Bloch-Bauer można uznać za rodzaj «muzy» Gustava Klimta? W pewnym sensie może tak. Ta młoda kobieta była bowiem wzorem aż czterech prac austriackiej artystki: «Judyty I», «Judyty II» i właściwie dwóch portretów bohaterki pod numerami I i II, namalowanych w 1907 i 1912 roku. Adele była córką szefa wiedeńskiego konsorcjum bankowego, bogatą, zepsutą dziewczyną, przyzwyczajoną do bogatego stylu życia, a jednocześnie słodką i czarującą. Według zeznań jej własnej siostrzenicy, Adele, często cierpiała na bóle głowy, ciągle paliła jak lokomotywa parowa, ale przy tym wszystkim była znana jako delikatna i ospała kobieta. Adele była żoną bogatego żydowskiego kupca i właściciela cukrowni Ferdynanda Bauera, a wcześniej była żoną jego brata Gustawa. Małżeństwo Bloch-Bauer utrzymywało bliskie przyjacielskie stosunki z Klimtem i tworzyli oni część tak zwanego «bohemy» w Wiedniu. Niestety życie Adele skończyło się dość wcześnie — zmarła na zapalenie mózgu, niemniej jednak udało jej się zostać główną bohaterką kilku prac Gustava Klimta. W «Portrecie Adele Bloch-Bauer II» widzimy atrakcyjną młodą kobietę o wyrazistej twarzy stojącej na ścieżce ogrodu. Czyż nie jest to słynny ogród austriackiego malarza, w którym, jak się upierały plotki, spacerowały nagie damy, wśród których byli przedstawiciele najwyższego kręgu arystokratycznego? Całkiem możliwe. Jednak Adele jest ubrana w kapelusz z szerokim rondem na głowie, jej twarz jest zwrócona w stronę widza, a jedna ręka jest schowana w fałdach sukienki. Ciemne oczy wyglądają na pewne siebie, ale trochę smutne. Oczywiście Adele Bloch-Bauer nie mogła wtedy wiedzieć, że po stu latach płótna z jej udziałem będą kosztować miliony dolarów. Ale jej to nie obchodzi.