Usuwanie kamienia głupoty to jedno z najwcześniejszych dzieł Boscha, które przetrwało do dziś. Na pierwszy rzut oka, zgodnie z ogólną kompozycją i tytułem obrazu, od razu staje się jasny główny cel pisania — motyw głupoty.
Jeśli mówimy o jakiejś relacji obrazkowej, praca ta jest nadal daleka od obrazowego rozumienia obrazu. Można również znaleźć wiele błędów anatomicznych.
Osobno chciałbym powiedzieć, że praca jest wykonana w monochromatycznych, lekko czerwonawych odcieniach, dlatego cała kompozycja wygląda trochę sucho. Krajobraz, który jest w tle, jest trudny, jest raczej skąpy wydarzeniami i słabo zagospodarowany.
Ale nie o to chodzi w tym obrazie. W tym przypadku obciążenie semantyczne widza jest na pierwszym miejscu. Praca bardzo wyraźnie oddaje ideę artysty, która od razu odsłania się i uderza.
Chciałbym osobno zaznaczyć, że ten format Boscha bardzo często będzie się pojawiał w innych jego pracach. Jeśli zwrócimy uwagę na format tondo, to w przeciwieństwie do innych włoskich mistrzów, takich jak Raphael czy Botticelli, w których okrąg jest idealną figurą, w rozumieniu Boscha, okrąg jest znaczeniem uniwersalności.
Ciekawy jest następujący fakt: kiedy mistrz z Holandii zaczyna zamykać obraz w kole, ma na myśli, że taki przypadek jest daleki od jedynego, ale jest alegorią wszystkich ludzi na planecie.
Jeśli chodzi o tekst, który jest napisany powyżej i poniżej koła, w pełni opisuje sytuację przedstawioną na płótnie. Mówi się, że wśród nudnego krajobrazu były 4 osoby, które nie wiadomo jak trafiły właśnie tutaj. Obraz jest naprawdę uderzający w swoim pomyśle.
Opis obrazu Hieronima Boscha «Usuwanie kamienia głupoty»