Opis obrazu Konstantina Kryżickiego „Oddychał wiosną” (1910)

Opis obrazu Konstantina Kryżickiego Oddychał wiosną (1910)

W malarstwie pejzażowym, podobnie jak w poezji, wiosenne wątki są bardzo pożądane ze względu na ich specyfikę – obrazy elementów przyrody, światła słonecznego, drzew. Przekazują oryginalność przemieniającej się natury i emocjonalny stan odnowy człowieka. Taka praca stała się dużym obrazem artysty Kryżickiego „Oddech wiosną”, zaprezentowanym po raz pierwszy na Londyńskiej Wystawie Malarstwa Rosyjskiego w 1910 roku. Nie na próżno autor był dumny.

Malarz w zamyśleniu zapisał każde pociągnięcie, każdy niuans płótna: dodał luźność śniegu, cień padający na wąwóz, odbicie blasku śniegu, wyszedł w naturę, aby na nowo zobaczyć wszystkie szczegóły. Obraz zasłużył na brawa jury i od razu zdecydowano o jego zakupie do muzeum. Subtelna poezja natury malarza pejzażystów dała mu możliwość dostrzeżenia i ukazania na swoim płótnie piękna przyrody najwyższego rzędu,

naturalnie łącząc w niej cechy realizmu wędrownego i akademizmu salonowego.

Dzięki swoim kolorystycznym znaleziskom artysta znalazł się na szczycie współczesnych trendów w malarstwie pejzażowym iz niepokojem przekazał w malarstwie trwałą wartość rosyjskiej przyrody. Wyczuwa się szczerą miłość do rodzimej przyrody i jej wnikliwego studiowania. To prawdziwy krajobraz narodowy, w którym stan emocjonalny jest prawidłowo oddany poprzez paletę barw – lekkich i harmonijnych. Naturalne światło dodaje jej witalności, a sposób malowania nabiera wyrazu.

Ale ten obraz przyniósł artyście smutek. Na fotografii Kryzhitsky zobaczył masywne podwójne drzewo, zajmujące całe zbliżenie płótna. Inny malarz pejzażowy namalował swoje dzieło z tego samego obrazu. Zazdrośni zarzucali Kryzhitskiemu plagiat, choć obrazy nie przypominały niczego poza drzewem. Umiejętności autorów nie dało się nawet porównać: poziom wykonania był inny. Ale wrażliwy artysta nie mógł się oprzeć.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Opis obrazu Konstantina Kryżickiego „Oddychał wiosną” (1910)