Opis obrazu Kuzmy Petrov-Vodkin „Portret Anny Achmatowej”

Opis obrazu Kuzmy Petrov Vodkin Portret Anny Achmatowej

Później twórczość Pietrowa-Wodkina odznaczała się chęcią odejścia od chęci znalezienia rozwiązania uniwersalnych problemów życia, charakterystycznych dla malarstwa kompozytorskiego mistrza. Zwraca się ku gatunkowi portretu, zawężając tym samym znacznie swoje zadanie artystyczne, które ograniczało się teraz do chęci oddania w najmniejszym szczególe dowolnej twarzy, którą lubił. Dlatego w portretach płótna artysty są bardzo podobne.

Szczególnie często Petrov-Vodkin malował swoją żonę Marię Fiodorownę i innych bliskich ludzi. Jednak wśród jego prac znajdują się również wizerunki znanych osób. Należy do nich „Portret Anny Achmatowej” (1922), który jest chyba najważniejszym dziełem artysty w okresie jego późniejszej twórczości.

: 'iframe', 'height' : 60, 'width' : 468, 'params' : {} }; document.write('');

Artysta malując portret sławnej osoby podejmuje pewne ryzyko związane z wielką odpowiedzialnością zarówno za siebie, jak i za historię. Ponadto notoryczna opinia publiczna może nie zaakceptować dzieła, jeśli nie odpowiada ono powszechnemu wyobrażeniu o konkretnej osobie. A w przypadku Anny Achmatowej artysta musiał również wziąć udział w twórczej rywalizacji ze swoimi kolegami, którym już kiedyś udało się wcielić się w poetkę.

Czy artysta wygrał ten konkurs?

Oczywiście w Annie Andreevnie zobaczył nie tylko Stwórcę, ale także Osobę – niezwykle głęboką, dla której słowo poezji nie jest mechaniczną formą przenoszenia emocji na papier, ale sensem całego bytu.

Wizerunek Anny jest typowy dla twórczości artystki tamtego okresu – twarz poetki zostaje uchwycona w zbliżeniu. Jednocześnie jego jasnoróżowy ton kontrastuje z niebieskawym tłem. Z tego błękitu pojawia się twarz dziewczyny, słuchając poetyckiego słowa Achmatowej. Widać w tym wpływ tradycji z przeszłości, których Pietrow-Wodkin nigdy specjalnie nie odrzucał.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Opis obrazu Kuzmy Petrov-Vodkin „Portret Anny Achmatowej”