Opis obrazu Leona Baksta «Portret Zinaidy Gippiusa»

Leon (lub «Lew») Samoilovich Bakst był jednym z najbardziej utalentowanych scenografów i artystów przełomu wieków.

Po raz pierwszy pojawił się w stowarzyszeniu artystycznym «World of Art», gdzie pracował u boku swojego przyjaciela Aleksandra Benois, Bakst szybko zyskał popularność w kręgach obrazkowych dzięki swoim udanym szkicom graficznym, ilustracjom książkowym, szkicom do spektakli teatralnych wielu teatrów i, oczywiście, niesamowitym w swojej prostocie portrety.

Lew Samoilovich stale istniał wśród błyskotliwej rosyjskiej inteligencji — poetów, pisarzy, artystów — i wielu z nich było skazanych na pozostanie w niewoli utalentowanego przyjaciela.

Zinaida Gippius nie była wyjątkiem. Słynna poetka, znana ze swojego szokującego zachowania w całej kulturalnej stolicy, została przedstawiona przez Baksta siedzącego luźno na krześle w niezwykłym kostiumie. To męski strój w stylu vintage, składający się ze spodni, świeżej białej koszuli z kołnierzykiem i kurtki.

Kobieta nie mogła wtedy pojawić się w spodniach i męskiej marynarce — nie było to dozwolone w społeczeństwie. Ale Gippius łatwo i gustownie niszczy stereotypy, a Bakst umiejętnie oddaje jej szokujący ruch na tym portrecie.

Praca jest namalowana zgodnie z tradycją najlepszych portretów Baksta. Artysta pracował nad tym w 1906 roku i poradził sobie bardzo szybko. Obraz postaci ukazany jest w pełnym wzroście, ciekawa struktura kompozycyjna pozostawia wrażenie na widzu. Bohaterka ulokowana jest w całym formacie, co umownie ją rozciąga, a czarno-biała kolorystyka upraszcza i podkreśla linię.

Bakst celowo pozostawia puste tło, wyszczególniając twarz i kostium poetki, co zostało wyraźnie podkreślone, aby zwiększyć znaczenie osobowości tej bohaterki i pokazać uwagę, na jaką Gippius zawsze zasługiwał.