Opis obrazu Lwa Lwowicza Kamieniewa «Zimowa droga (1866)»

Na płótnach Kamieniewa czuć ukrytą w każdym zakątku poezję rosyjskiej natury. Drzewa, krzewy, zagajniki, wzgórza i drogi są oświetlone łagodnym wieczornym słońcem. Szare niebo wisiało nad równiną, rozciągnięte i zamarznięte w czymś w rodzaju oczekiwania. W centrum zdjęcia są drewniane sanie ciągnięte przez konia. Siedzą w nich chłopi, wracający do swojej rodzinnej wioski widocznej na skraju lasu. Droga oddala się, gubiąc w zaśnieżonym polu. Na prawo od chłopów biegnie mały piesek, radośnie przypominając im o powrocie do domu.

Miękkie, przytłumione dźwięki dają poczucie ciszy i spokoju. Płótno przedstawia rosyjską zimę w całej okazałości. Widoczne dachy ośnieżonych chat wskazują na zamarznięte w tym miejscu życie. Gdzieś w środku pali się gorąco, gotuje się samowar, a ludzie zajmują się swoimi zwykłymi sprawami. Koń powoli wędruje do wioski, zmęczony długą podróżą i nie może się doczekać nadchodzącego odpoczynku. Obraz wywołuje dobre i pozytywne wrażenie, będąc opowiadaniem zrealizowanym przez artystę na płótnie. Przedstawił duszę rosyjskiej natury, która jest piękna o każdej porze roku.

Kamieniew wolał malować liryczne krajobrazy przepełnione miłością do Ojczyzny, śpiewając ją w dowolnej formie. Zimowa Droga zajmuje zaszczytne miejsce w Galerii Trietiakowskiej, dzięki czemu artysta mógł uzyskać tytuł akademika. Wydawało się, że ten mały zakątek rodzimej natury, uchwycony ręką twórcy, zatrzymał czas. Budzi najgłębsze uczucia i daje poczucie miękkiej, spokojnej samotności. Artysta wniósł ogromny wkład w sztukę rosyjskiego krajobrazu, będąc uczniem Aleksieja Savrasowa, a później stał się jednym z najbardziej znanych rosyjskich malarzy. Jego obrazy są prawdziwe i pełne nastroju, które niezwykle łatwo uchwycić.