Opis obrazu Michaiła Łarionowa «Odpoczywający żołnierz»

Michaił Fiodorowicz Łarionow odnalazł ten okres w sztuce rosyjskiej, kiedy trzeba było znaleźć nowe metody artystyczne. Mistrz uznał jednak za niewłaściwe całkowite porzucenie estetyki i zasad poprzedników w pogoni za czymś nowym. Sam Larionov był blisko z futurystycznymi artystami, którzy szukali inspiracji w sztuce ludowej i pierwotnych tradycjach sztuk pięknych. W obrazach twórcy, zamiłowanie do impresjonizmu, dostrzega się idee francuskiego reżysera «Fowizmu».

Obrazy Michaiła Fiodorowicza przedstawiają codzienne sceny z życia prowincjonalnego i żołnierskiego. Z uwagi na to, że malarz niejednokrotnie służył na zebraniach obozowych, z zainteresowaniem i entuzjazmem studiował rysunki i napisy żołnierzy na ścianach baraków. Wtedy znajdą swoje miejsce w serii obrazów stworzonych specjalnie przez Larionova, wiele z nich stanie się klasykami rosyjskiej sztuki. Jednym z najbardziej znanych i centralnych płócien z tej serii jest powstały w 1911 roku Odpoczywający żołnierz, który dziś zajmuje zaszczytne miejsce w Państwowej Galerii Trietiakowskiej.

Praca napisana w duchu sztuki «naiwnej» — uproszczona kompozycja, celowe zniekształcenie proporcji, przewaga nasyconych, jasnych barw. Obraz jest wyzwaniem i chęcią pokazania nowego spojrzenia na otaczającą rzeczywistość. I choć wielu oskarżyło Łarionowa o cynizm i wulgarność, stał się prawdziwym i autentycznym artystą życia i jego zwierzęcych podstaw. Mistrz zaprzecza akademickim kanonom, które nie oddają znanych oku form i wątków, przez co publiczność i sztuka odsunęły się od siebie.

Cały wygląd żołnierza jest pełen ironii. Larionov porównuje to do «spoczynkowej Wenus». Nienaturalna i złamana postawa jest kpiącym nawiązaniem do kompozycji z rozłożonymi aktami. Nawiasem mówiąc, wśród malowideł ściennych widoczny jest również wizerunek «Wenus». Wyraziste kolorowe kreski zestawione są z ogólnie przyjętą, wykwintną paletą kolorów. Ale to wszystko razem — brak fabuły i surowe rozwiązania kolorystyczne — daje harmonię i niesamowitą żywotność i rytm całej kompozycji. Uznane zaniedbanie wykonania przybliża obraz do ludowych form malarstwa i życia codziennego.