Opis obrazu Michaiła Niestierowa „Dmitrij zamordowany Carewicz”
W 1895 roku do miasta Uglich przybył Michaił Niestierow. Tam chce przygotować szkice do wymyślonego obrazu „Dmitrij Zabity Carewicz”. Artysta odwiedza muzeum, w którym znajdowało się wiele ikon z twarzą zamordowanego chłopca. W kościele Michaił Wasiliewicz dokładnie bada welon wyhaftowany przez matkę księcia na pamiątkę zamordowanego syna. Całun (całun), wyhaftowany przez matkę Dmitrija złotem i jedwabiem, na którym przedstawiony jest sam książę, zaszokował artystę, który w tym czasie doprowadził do śmierci syna.
W Uglich M. V. Nesterov maluje szkice z krajobrazami, po których według legendy książę mógł spacerować, gdzie mieszkał, gdzie został zabity. Na podstawie tych szkiców pejzażu artysta maluje obraz zamordowanego księcia. Efektem końcowym jest malowanie ikon.
W prawej części zdjęcia, prawie w środku, Carewicz Dmitrij unosi się nad źródlanym terenem. Ręce
Tęcza w rosyjskiej tradycji malowania ikon jest symbolem związku między Bogiem a człowiekiem. Tęcza to pomost, po którym dusza ludzka przechodzi z tymczasowego życia do Wieczności w Królestwie Niebieskim. Przedstawiając Pana Zbawiciela tęczą, artysta połączył to, co ziemskie i wieczne, oraz most, po którym książę z Królestwa Niebieskiego przybył z wizytą na ziemię, i wzdłuż którego sam umierający syn Niestierowa mógł przejść do życia wiecznego. Bardzo mocno spleciony w obraz losów chłopców sam artysta.
Krajobraz tylko podkreśla znaczenie, głęboką ideę, którą Niestierow próbował wyrazić za pomocą pędzli i farb: nie ma śmierci, jest życie wieczne, a człowiek nie opuszcza ziemi na zawsze. Wiosenny poranek, tak jasny, ukazuje radość życia po zimnym śnie śmierci. Każdy szczegół krajobrazu jest napisany z miłością, jakąś delikatną klarownością. Tutaj, pośrodku, na pierwszym planie, wiosenne kwiaty żółte, jak złoto, nad nimi szybuje książę.
Ogólnie na zdjęciu jest dużo złota. Jest to symbol czystego górnego nieba, w którym mieszka Bóg. Oto cipki wierzby cipki – małe, ze złotym odcieniem.
Białe, smukłe brzozy rosyjskie pokryte są lekkim wiosennym puchem, również ze złotym odcieniem. Królewski chłopiec w złotej koronie, na twarzy, czułość i lekki uśmiech. Lekki, prawie biały płaszcz księcia harmonizuje z białymi brzozami, obszyty wzorem ze złota. Lekkość i przejrzystość świętości przenika cały obraz na wskroś, wylewa się na widza.
Tylko szkarłatna czapka krzyczy na tym jasnym, czystym tle – jak krzyk o tym, co stało się z niewinnie zamordowanym chłopcem. Niestierow przedstawił to, czego chciał. Artysta pokazał połączenie dwóch nierozłącznych światów i zrobił to wspaniale.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)