Opis obrazu Michaiła Niestierowa «Sołowki»

Obraz artysty Michaiła Niestierowa, zwany «Sołowkami», znajduje się teraz w Ermitażu.

Północ przyciągała malarza przeszywająco piękną przyrodą, ale nie przypadkowo wybrał on klasztor Sołowiecki, bo tu też można spotkać inne piękno — duchowe. Dlatego bohaterami jego płócien z cyklu Sołowieckiego byli głównie miejscowi starsi i zakonnice.

Na obrazie «Sołowki» ludzie są przedstawieni jakby z oddali: starszy i młodszy mnich siedzą w łodzi, która ma dopłynąć do brzegu jednej z wysp. Przedstawiona jest duża kaplica z białego kamienia. W pobliżu są wybredne mewy, które są już przyzwyczajone do ludzi na tych brzegach. Drugim dużym obiektem jest skalista wyspa, która o zmierzchu wygląda na niebiesko. I oczywiście bezdenne północne niebo.

Wydawać by się mogło, że to tylko malowidło fabularne, ale to także prawdziwy symbol wiary: kaplica na obrazku zdaje się spoczywać na krzyżu na złotym pasie słonecznym na niebie. Człowiek jest tu postrzegany jako istota drugorzędna w stosunku do Boga, do wiary.

Widać, że ludzie siedzący na łodzi nie wyobrażają sobie życia bez służby Wszechmocnemu. A to daje im niewytłumaczalną pewność siebie i siłę, którą odczuwa się w pozie mnicha opartego na wiosłach. Nie przejmuje się zimnym Morzem Białym, jeśli całe życie jest poświęcone służbie. Wie, że nie zbłądzi, nawet jeśli fale zaczną miotać łódź z boku na bok…

To właśnie tych wrażeń szukał Michaił Niestierow, gdy jechał do Sołowek. A los dał mu nie tylko randkę o niezwykłej naturze, urzekającą smutnym pięknem, ale także znajomość z miejscową ludnością.

Artysta studiował ich zwyczaje, marząc o stworzeniu epokowego obrazu «Święta Rosja». Ale wcześniej powstały nie mniej piękne i harmonijne obrazy, z których ostatni to «Sołowki».