Opis obrazu Michała Anioła Buanarrotiego «Sybilla Erytrei»

Piąta sybilla to Erytrea. Inaczej nazywano ją Herophilus. Jej rodzicami byli Lamy i Apollo. Wspomina się o niej więcej niż raz w księgach Mojżesza. Sybilla ta przepowiedziała Grekom wojnę trojańską, że miasto Troja zostanie zdobyte, los Eneasza, słynnego założyciela Rzymu, przyszłość jego potomków i przyjście Chrystusa.

Svila nazywa się Erytrea, ponieważ urodziła się w wiosce Erytron. Miała wiele imion, wszyscy nazywali ją inaczej: sycylijskie, sardyńskie, gergifa, rodos, libijskie, lewadyjskie, a nawet Samia. Istniał przez 483 lata, zanim zajęli Troję. Żyła ponad 1000 lat.

W swojej pracy Michał Anioł zdołał jak najdokładniej przekazać obraz tej kwitnącej i zrównoważonej osoby. Oparł się na dobrze znanych faktach dotyczących Sybilli. Na przykład wiadomo było, że napisała różne książki i proroctwa o Bogu, Synu Bożym, o Zbawicielu, o ruchu członków ludzkich.

Skomponowała również wiele proroczych hymnów, wierszy i wynalazła trójkątny instrument podobny do harfy. Nie bez powodu Michał Anioł przedstawił na swoim fresku Erytriańską Sybilę, przewracając strony starożytnej księgi w tak krótkim skrócie, że każdy mógł dostrzec jej piękno, czarujący wygląd i siłę jej sylwetki.

Historyk Giorgio Vasari opisał to następującymi słowami: «Sybilla trzyma książkę z dala od niej i krzyżując nogi ma zamiar przewrócić kolejną stronę, podczas gdy ona koncentruje się na tym, o czym dalej pisać, w momencie, gdy ten stojący za nią ścieżka rozpala ogień, aby zapalić lampę. Postać tej piękności jest niezwykła zarówno w wyrazie jej twarzy, jak i ubraniu, a także we włosach, tak samo jak jej nagie ramiona.