Opis obrazu Michała Anioła Merisi da Caravaggia «Bachus» (Bachus)

Michelangelo Merisi da Caravaggio, włoski malarz, który jako jeden z pierwszych zaczął malować w malowniczym stylu barokowym, napisał «Bachusa» w dość spokojnym i pogodnym okresie swojego życia. Można to założyć na podstawie faktu, że Caravaggio narysował tę postać wcześniej, ale nie pełnoprawnego faceta, ale chorego i nieco obskurnego chłopa z pobitą twarzą. Obraz jest portretem młodego mężczyzny na podobieństwo greckiego bóstwa Bachusa. Ubrany jest, a właściwie półnagi, w białe szaty, przepasany czarnym pasem, którego koniec Bachus trzyma w prawej ręce. Lewą ręką wyciąga szeroki kieliszek z winem, jakby zapraszając widza do wzięcia udziału w uczcie. Na stole przed bóstwem stoi miska z owocami i brzoskwiniowa butelka wina. Bachus jest zdrowy i umięśniony, jego policzki lśnią zdrowym rumieńcem, osoba nieobciążona. Ale jego twarz jest pulchna i jakoś zniewieściała, w jego oczach nie ma nic poza na wpół pijaną tęsknotą, której nie wiadomo, co może skutkować — albo walką z mitycznymi towarzyszami picia, albo snem wśród zastawy. Czarne żywiczne włosy młodego mężczyzny wyglądają na sztuczne, co może być prawdą — pojawiają się odniesienia do artysty używającego peruk. Bachus siedzi na białej narzucie, ale nie zatyka poduszka w paski, która od dawna nie była prana — symbol jakiejś nieczystości. Ręka młodzieńca trzymającego szklankę najwyraźniej nie była myta od dawna, ale pod paznokciami zebrał się brud — bardziej przypomina dłoń jakiegoś obdartego człowieka niż dłoń starożytnego bóstwa. W większości owoce na stole służą tylko do wyrzucenia — są pogniecione, ugryzione, a niektóre z nich są zgniłe i zepsute przez gąsienice.