Opis obrazu Nicolasa Poussina «Autoportret»

Obraz został napisany przez twórcę takiego kierunku w malarstwie, jak klasycyzm, w 1649 roku. Nicolas Poussin zasłynął z tego, że potrafił ujawniać mu tematy współczesne, często odwołując się do wątków starożytnej mitologii. Próbował pokazać przykłady wysokiej moralności i męstwa, a także starał się zaszczepić swoim współczesnym zrozumienie doskonałej osobowości. W jego twórczości można przez całe życie prześledzić stałość, orientację moralną i ideologiczną. To był jeden z powodów, dla których kreatywność została uznana za standard dla instytucji artystycznych we Francji. Namalował swój autoportret w 1649 roku, przedstawiając siebie w wieku 53 lat.

W centrum płótna znajduje się sam Poussin, ubrany w czarną szatę, która szczelnie go otula. Pod gardłem mały biały kołnierzyk oddziela czarną tkaninę od skóry szyi. Długie, dopasowane rękawy odzieży sięgają do nadgarstków i przylegają do skóry. W prawej ręce trzyma książkę, w lewej ołówek. Wygląda na to, że ma zamiar naszkicować coś, na co patrzy. A spojrzenie jego ciemnych oczu skierowane jest dokładnie na widza.

Ciemne, prawie czarne włosy opadają na ramiona, siwe włosy jeszcze się w nie wkradły. Zgrabny wąs znajduje się w cienkiej linii nad górną wargą, na pozostałej części brody nie ma brody ani zarostu. Jego spojrzenie, zwrócone poza obraz, jest spokojne i zdaje się przyglądać temu, który jest po tej stronie obrazu. Wcale go nie rozpieszczają czarne brwi i drobne zmarszczki, które pojawiły się już na twarzy mistrza. Za nim jest brązowa ściana, na której nie widać nic poza wyrzeźbionym w niej reliefem.