Opis obrazu Pabla Picassa «Arlekin»

Obraz «Arlekin» został namalowany przez Pabla Picassa w 1917 roku. Powodem namalowania obrazu była podróż z przyszłą żoną Olgą Khokhlovą oraz objazdowy cyrk do Barcelony. Po podróży Picasso namalował portret Olgi i smutnego «Arlekina» w niebieskawej koszuli.

Ogólnie cyrk odegrał ważną rolę w tworzeniu wielu dzieł Picassa, służąc zarówno jako temat, jak i motyw ich pisania. Pasja artysty do tematu cyrku i cyrkowców zaczęła się przypuszczalnie w 1905 roku, po wizycie w cyrku Medrano, by potem stać się jego stałym elementem.

Harlequin, komiczny i wesoły bohater, jest już przedstawiony poza swoim wizerunkiem. Nie mając czasu na zdejmowanie kostiumu w kratkę, zdjął już maskę zabawy i bezprzyczynowej radości. Nie, nie jest w smutku i rozpaczy, ale jego wygląd i rysy twarzy zdradzają trochę smutku i więcej zmęczenia. Widzimy w nim osobę, która nie różni się od nikogo z nas, która nie gra już dla publiczności poza sceną, ale po prostu żyje, martwi się i raduje tylko w prawdzie. Tak, na tym zdjęciu nie ma cyrku i żywych występów, autora interesuje wyłącznie osobowość człowieka, jego dusza. Klauni i arlekiny, uczestnicy cyrku, są na takich obrazach postrzegani w zupełnie nowy sposób: po przedstawieniu lub w życiu codziennym — żyją tak, jakby nie pracowali w cyrku.

Obecność cyrkowych akcesoriów w takich obrazach: kostiumach, zasłonach, makijażu czy dekoracjach, potęguje efekt, umożliwiając porównanie obrazu na zdjęciu, na którym jego bohater ukazuje się publiczności. Pokazywane są w życiu codziennym, rodzinnym lub na próbach. Artyści cyrkowi ubrani są w kostiumy swoich bohaterów. W życiu ci ludzie są bezinteresowni, uczciwi i życzliwi, obcy są hipokryzji i interesowności. Dokładnie tak widział świat cyrku, dobrze mu znany, Pablo Picasso.