Opis obrazu Pawła Sudakowa «Pod wieczór»

Pavel Fedorovich Sudakov dużo podróżował po kraju, malował portrety i obrazy historyczne — ale to krajobrazy uczyniły go sławnym. Podróżując po rosyjskiej północy, odkrywając Belomorsk i Sum-Ostrov, artysta, który wcześniej specjalizował się głównie w malarstwie portretowym, zaczął malować bardzo szczególne obrazy natury. Sosny, prastare plantacje, bajeczne zachody i wschody słońca, zimne morze północne stały się bohaterami jego prac. A zjawiska naturalne w wykonaniu artysty stały się nie mniej uduchowione i żywe niż ludzkie portrety.

W obrazie «Ku wieczorowi» widzimy prosty, bezpretensjonalny krajobraz, typowy dla ówczesnej północnej Rosji. Zimne, niskie, szare niebo, pokryte chmurami prawie po horyzont. Matowe zielone pola, wydrążone i porośnięte niskimi, płaskimi wzgórzami. Mały staw, w którym odbijają się chmury. Stary, rozklekotany, ponury dom otoczony krzywym płotem. Budynki gospodarcze są równie słabe i biedne jak sam dom. Wreszcie na pierwszym planie znajduje się duży stóg siana podparty długimi, zakrzywionymi wyspami. Wydaje się, że wszystko, co narysowane na obrazie, powinno budzić melancholijne i ponure, beznadziejne myśli. Ale artysta maluje otaczające go powściągliwe piękności z taką miłością i uwagą, że można mimowolnie odczuć chęć udania się do tej surowej, ponurej krainy.

Dziś, po jakimś czasie, można powiedzieć z całą pewnością — Północ otworzyła przed Rosją zupełnie nowego Pawła Sudakowa. Nie zmieniając swojego stałego nawyku chwytania samej istoty przedstawionego, Sudakow przedstawia północną naturę jako duchową, silną, majestatyczną — taką samą jak ludzie zamieszkujący rosyjską północ. W 1982 roku otrzymał tytuł Artysty Ludowego RFSRR.