Opis obrazu Petera Rubensa «Futro»

Po śmierci pierwszej żony w 1626 roku, Rubens po raz drugi ożenił się, córka jego przyjaciela, młoda Helen Fourment, z którą spędził szczęśliwe 10 lat aż do śmierci, zostaje jego żoną. W tym okresie bardzo często pozowała do portretów swojego męża, pomagając z jej udziałem tworzyć światowe arcydzieła.

Szczególnie wyróżnia się z nich obraz «Futro», przedstawiający szczery, zmysłowy i pełen urzekającej urody obraz drugiej żony wielkiego flamandzkiego artysty. Portret Rubensa «Futro» ma również inne imię — «Wenus w futrach». Rzeczywiście, Elena na zdjęciu uosabia młodość i piękno. Kobieta jest pełna świeżości, kobiecości i wdzięku, a jej elastyczne ciało pokryte jest aksamitnym futrem, elegancko udrapowanym na ramiona.

W tym obrazie technika późnego Rubensa osiąga najwyższy stopień wyrafinowania. Subtelnie wyczuwa tony: ciało cycatej piękności mieni się delikatnymi perłowymi odcieniami, które są wdzięcznie ocienione ciemnym tłem — futrem z futra.

Na obrazie nie ma równoległych linii, wszystkie są złamane. Jej ramiona, łydki, szyja i miękkie, przewiewne włosy — całe ciało jest delikatnie zanurzone w futrze, pozostawiając w cieniu, a granica między sylwetką a zanurzeniem pozostaje zatarta. Tło «wciągające» ciało w siebie, pozwala widzowi podziwiać miedziany odcień włosów, ton klatki piersiowej i ramion, połączone w jedną perłową symfonię. W grze kolorów obraz «ożywa» przed publicznością, chce się go dotknąć.

Spiralny zakręt, w którym stoi Elena, sprawia, że ​​jej krągłość jest bardziej wdzięczna. Rubens był w stanie przekazać przez płótno całą miłość i pasję do swojej drugiej żony, podziw dla jej ziemskiego piękna. W ostatnich latach życia artysta dzięki Elenie odszedł od przedstawiania obfitych form, jego sztuka stała się bardziej wyrafinowana, uduchowiona i oświecona.