Opis obrazu Pierre’a Auguste’a Renoira «Córki Catullusa Mendesa przy fortepianie»

W 1841 roku w małym francuskim miasteczku urodził się chłopiec, który miał zostać genialnym twórcą. Po latach, po przeprowadzce do Paryża, Pierre Renoir stał się jednym z najbardziej poszukiwanych mistrzów swoich czasów. Renoir był wybitnym przedstawicielem impresjonizmu, znakomitym grafikiem i utalentowanym rzeźbiarzem.

Najbardziej znany jest z portretów, które Pierre namalował dla paryskiej szlachty. W 1888 roku spod pędzla mistrza malarstwa wyszedł jego kolejny obraz «Córki Katullusa Mendesa przy fortepianie». Przedstawiał modną fabułę tamtej epoki — połączenie młodych dam i instrumentu muzycznego. Wielu artystów ucieleśnia popularne motywy na płótnie, Renoir nie był wyjątkiem.

W centrum akcji znajdują się trzy dziewczyny-siostry. Jedna stoi ze skrzypcami w dłoniach, druga z czułością dotykają klawiszy. Ich spojrzenie skierowane jest bezpośrednio na widza. Trzeci, najmłodszy, czeka, aż siostry rozpoczną improwizowany koncert. Dziewczyny ubrane są zgodnie z najnowszymi trendami. Mają na sobie piękne jedwabne sukienki i buty. Dopełnieniem kompozycji jest fortepian i bukiet w wazonie. Kompozycja zaskakująco harmonijnie łączy wiele kolorów i faktur.

Płótno zostało namalowane z życia. Trzy małe bohaterki fabuły to pasierbice słynnego francuskiego poety Catullusa Mendesa. Obraz powstał w przeddzień paryskiej wystawy. Praca nosi piętno delikatności, kobiecości i lekkości młodych piękności. Ich wygląd jest miękki, ciepły. Obrazy okazały się niezwykle realistyczne i żywe, pomimo charakterystycznej maniery artysty.