Opis obrazu Piotra Konczałowskiego „Agawa” (1916)

Opis obrazu Piotra Konczałowskiego Agawa (1916)

Martwa natura „Agawa”, pomimo realizacji etiudy, jest kompletnie dopracowana stylistycznie i merytorycznie. Artystce udało się poprzez rzeczy pokazać prawdziwą obecność człowieka. Faktura płótna oddaje zewnętrzne walory przedmiotów: papier, sprężyste, soczyste liście agawy, fakturę na lustrzane wykończenie polerowanego drewna. Zastosowanie techniki malowania półsuchego w połączeniu z glazurą zwraca uwagę na relief obrazu, precyzyjnie opracowany pod jego projekt.

Opracowanie koloru i faktury to główne zadanie mistrza, który wybrał metodę dostosowania koloru i obrazu, wierząc, że nie ma potrzeby powtarzania natury, ale trzeba w niej znaleźć określone cechy i pokazać je. Kolory można również podzielić ze względu na odcienie: dla wyrazistości liścia agawy zastosowano odcienie jasnozielone, ciemnozielone, szmaragdowe i żółte, które razem dają wrażenie soczystości rośliny,

objętości i połysku liści.

Ta sama metoda została zastosowana do obrazu ciemnoniebieskiej zasłony i płaszczyzny drewnianego blatu w odcieniach brązu i oliwki. Faktura stołu i glinianego naczynia jest doskonale wyeksponowana, a światłocień przenosi najmniejsze nierówności i nierówności. Uderzająca czerwona okładka miniaturowej książki umieszczonej na brązowym folio, żółte kartki papieru, pstrokate pudełko uwydatniają listowie kwiatu, ożywiając je i podkreślając na płótnie.

Na płótnie nie ma przypadkowych kolorów i faktur, wszystko jest przemyślane i kompozycyjnie uzasadnione. Pozłacany, lśniący uchwyt kubka w kształcie monogramu jest pełen wdzięku i wyrafinowany. Artysta delikatnie wyczuwa jakość koloru, krawędzie plamy koloru: jego farby korelują z kształtem obiektów, formują go. Uderzenia czasami wydają się niegrzeczne, ale w rzeczywistości poprawnie dopasowują tonację, wspólnie dając wyobrażenie o temacie poprzez bogactwo kolorystyczne obrazu.

Główną cechą martwej natury jest zniekształcenie i utrata formy: róg magazynu znika, płaszczyzna blatu z oddali zostaje zatarta, dwie strony doniczki gubią się w miejscu, w którym dzielą się liściem agawy, ich sylwetka nie pasuje. Dochodzi do celowego naruszenia przestrzennej relacji rzeczy, wydaje się, że rura jest jakby przyklejona do pudełka. Odnosi się wrażenie, że mistrza nie interesuje kształt przedmiotów, a interesuje go tylko kolor. Później Konchalovsky porzucił tę metodę celowej deformacji.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Opis obrazu Piotra Konczałowskiego „Agawa” (1916)