Opis obrazu Raphaela Santiego „Madonna Granduca”

Opis obrazu Raphaela Santiego Madonna Granduca

„Madonna Granduca” to jeden z najsłynniejszych obrazów włoskiego artysty Rafaela Santiego. Fabuła obrazu jest dość tradycyjna – obraz Matki Boskiej z dzieckiem na rękach.

Wielu historyków sztuki sugeruje, że obraz został stworzony przez Rafaela w latach 1504-1505, krótko po tym, jak przeniósł się do Florencji. Tutaj zapoznał się z płótnami innego włoskiego artysty, Leonarda da Vinci.

Obraz pokazuje wyraźny wpływ twórczości Leonarda. To zastosowanie opracowanej przez niego techniki sfumato – zmiękczenie figur, pozwalające oddać uczucie powietrza. To tło, na którym, jak wykazały badania radiograficzne, przedstawiono okno prowadzące do ogrodu. Tło zostało później usunięte. Teraz na jego miejscu jest jednolita czerń.

: 'iframe', 'height' : 60, 'width' : 468, 'params' : {} }; document.write('');

Powody zamalowania starego tła są nieznane. Nie wiadomo nawet, czy zrobił to sam Rafael, czy któryś z kolejnych właścicieli, konserwatorów. Jednym z możliwych powodów jest półmrok, z którego znane są również obrazy Leonarda. W przyszłości Raphael porzucił próby odtworzenia zmierzchu i prawie całkowicie przestawił się na tło krajobrazu i światło słoneczne.

Maria stoi twarzą do widza, lekko skręcając w prawo. Kolory jej ubrań są symboliczne. Czerwona sukienka symbolizuje krew, która została rozlana na krzyżu. Niebieskawa peleryna jest oznaką czystości.

Nie wiadomo, jak sam Raphael nazwał to zdjęcie. Obraz otrzymał swoją obecną nazwę „Madonna Granduca”, „Grand Ducal Madonna” kilka wieków później, pod koniec XVIII wieku, kiedy książę Toskanii Ferdynand 3 kupił go od potomków słynnego florenckiego artysty Carla Dolciego. Ciekawe, że przez pewien czas obraz uważany był za cudowny i wisiał w sypialni księcia. Później zaczęła wystawiać w Pitti Public Gallery.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Opis obrazu Raphaela Santiego „Madonna Granduca”