Opis obrazu Sandro Botticellego «Madonna Magnificat»

Artysta Sandro Botticelli jest jednym z najwybitniejszych przedstawicieli renesansu. Nazwa pochodzi od pierwszych słów modlitwy Matki Bożej, zapisanej w otwartej księdze, którą zakrywa ręką.

Dzieciątko Jezus, siedząc na jej kolanach, lewą ręką ściska granat, symbolizując życie wieczne, które daje ludziom, prawą ręką prowadzi świętą matkę, a ona spisuje modlitwę. Trzej chłopcy siedzący obok Madonny z Dzieciątkiem trzymają przed sobą książkę z kałamarzem, a dwaj inni — aniołowie — unoszą koronę nad Madonną pod promieniami świecącego słońca. Zarysowana kompozycja jest bardzo subtelnie wciągnięta w przestrzeń koła.

Wyrafinowane linie dłoni, które otaczają niemowlę, są swego rodzaju kontynuacją gestu ręki, który rozpoczyna jeden anioł i poprzez inne figury łączą się na koronie Maryi. Dłonie tworzą cały pierścień powtarzający kontur płótna, pośrodku tego pierścienia widać odległy cichy krajobraz.

Szaty Madonny są kanoniczne — czerwony płaszcz i niebieska peleryna na wierzchu, jej twarz, według pomysłów Botticellego, jest ideałem piękna, do którego dążył w swoich pracach. Ma cienką, białą skórę, owalną, regularną sylwetkę, twarz. Cała jej postawa, wyraz twarzy świadczy o czystości i czystości, jej łagodności.

Grube, złote loki sprawiają wrażenie prostej ziemskiej dziewczyny, ale elementy garderoby — cienki lekki welon na głowie, peleryna, pięknie haftowane szaty — przemieniają modelkę w wygląd Najświętszej Dziewicy. Całe płótno przesiąknięte jest wdziękiem i wyrafinowaniem, łagodne i czyste twarze bohaterów, gesty rąk i pozy postaci — wszystko to ukazuje wspaniałą kunszt i mistrzostwo warsztatu malarskiego, a także głęboką intencję malarza.