Opis obrazu Wiktora Elpidiforowicza Borysowa-Musatowa «Dama w błękicie»

Obraz Viktora Borysowa-Musatowa «Data w błękicie» («Kobieta w błękicie») powstał w 1902 roku w technice mieszanej — pasteli i akwareli.

Gatunek to portret.

Styl — postimpresjonizm.

Nie ma innej nazwy dla tego zdjęcia, jak portret księżyca. Niebieskie i niebieskie odcienie w połączeniu z jasnymi tonami wypełniają obraz wyrafinowaniem, zimną tajemnicą i tajemniczością. W centrum obrazu znajduje się postać kobiety. Jej oczy są półprzymknięte, głowa spuszczona, ciemne loki z odbijającym się w nich niebieskim światłem opadają na ramiona, ręce bezwładne. Arystokracja podkreśla antyczną sukienkę z szerokimi rękawami obszytymi koronką. Na piersi broszka z niebieskiego kamienia na śnieżnobiałym naszyjniku.

Na całym obrazie pani — smutek, samotność, pewna apatia, obojętność, zmęczenie. Pojawienie się ujawnia wspomnienie utraconego szczęścia i nadziei. Nie ma nawet śladu walki i chęci osiągnięcia czegokolwiek. Marzenia o nowym spotkaniu, wiara w to, co najlepsze, gaśnie wraz ze światłem księżyca. Bezsilność podkreśla delikatna, jakby wyrzeźbiona z kamiennego profilu, wiotka broda, zmęczona postawa.

Wyrafinowanie widoczne jest w każdym szczególe obrazu: twarz kobiety, jej figura, koronki na ubraniach, odzwierciedlające koronkowy wzór liści.

Cały obraz przesiąknięty jest błękitem i błękitem, symbolizującym mistycyzm, tajemnicę, czystość i szlachetność. Biały kolor podkreśla pustkę, spokój, ciszę i czystość. Jest bardzo mało ciemnych odcieni — tylko włosy i cienie na sukience. W ogóle nie ma jasnych, świeżych kwiatów. Twarz wydaje się mieć delikatny, jasnoczerwony lub różowy odcień. Ale nie — usta i policzki wydają się wyrzeźbione w wosku.

Liryzm i poezja utworu porusza serce widza, wywołując melancholię i smutek.

Praca jest przechowywana w Państwowej Galerii Trietiakowskiej.