Opis obrazu Edouarda Maneta «Autoportret ze szczotkami»

Najwyraźniej to płótno zostało napisane, zanim Manet doznał kontuzji na rowerze, co doprowadziło go do reumatyzmu, a następnie do amputacji nogi. Straszny los tego artysty: był znienawidzony przez krytyków, pogardzany i wyśmiewany przez gości salonów, gdzie demonstrował swoją twórczość. Wreszcie choroba faktycznie wymagała czasu od pracy. Ponadto artystce udało się żyć w czasach, gdy Francja była po prostu w gorączce z powodu obfitości fatalnych wydarzeń.

Ale artysta prawie nie ingerował w politykę. Chociaż czasami musiałem uczestniczyć w rewolucyjnych wydarzeniach. A jednak pomimo kłopotów udało mu się narysować. I ciężko pracował. Potem był impresjonizm, a potem znowu poszukiwanie własnego stylu. To właśnie te poszukiwania i kompromisy wykończyły go krytyka. Nawet chory.

Na autoportrecie wszystko dopiero się zaczyna, tylko pierwsze początki przyszłych kłopotów. I to jest zauważalne — szczupłość, pewna czujność w oczach, ale nadal jego główne «narzędzie» — szczotki — trzyma mocno w dłoniach. Będzie mu wtedy trudno trzymać pędzel w dłoniach i rysować, pokonując ból. Później, będąc całkowicie chory, zostanie mu oddany

Honorowy Order i zostanie uznany za największego artystę we Francji. A kiedy go nie będzie, cały artystyczny Paryż przyjedzie na jego pogrzeb. Będą tam wszyscy: ci, którzy go nienawidzili, i ci, którzy mu współczuli, i wszyscy będą opłakiwać jego talent. Ale to już się stanie, gdy on sam tego nie usłyszy.

To dziwny wzór: utalentowana osoba żyje — stawiamy mu czoła w błocie i rzucamy mu obelgi, gdy tylko odejdzie — rozpoznajemy jego talent i mówimy, jak bardzo mu przykro, że nas tak wcześnie opuścił. Nie jest to «tradycja» czysto rosyjska. Pochodzi z Europy, a przypadek Maneta jest dobrym przykładem.

Ten portret jest dla wszystkich niepotrzebnym przypomnieniem: «Nie cenimy tego, co mamy. I przegrywamy — wylewamy łzy «