Opis obrazu Eugene’a Delacroix «Wolność prowadząca lud» (Wolność na barykadach)

Później obraz Eugene Delacroix namalowany przez niego w 1830 r. Zaczął nazywać się «Wolnością na barykadach», ale początkowo nosił nazwę «Wolność na czele ludu». Czasami istniało błędne przekonanie, że płótno powstało pod wpływem Wielkiej Rewolucji Francuskiej, jednak w rzeczywistości Delacroix poświęcił fabułę obrazu wydarzeniom lipca 1830 r., Kiedy w Paryżu toczyły się zaciekłe bitwy uliczne, które doprowadziły do ​​obalenia Karola X, ostatniego z rodu Burbonów, z których zaciekle nienawidził ludności Francji. Młody Eugene Delacroix, pozycjonując się nie jako rewolucjonista, ale jako buntownik, zainspirowany i odurzony świeżym powietrzem wolności i odniesionych zwycięstw, podsunął pomysł namalowania obrazu tamtych krwawych dni i wyczynów swojego ludu. Wykonanie postawionego przed sobą zadania zajęło artyście trzy miesiące, po czym «Wolność wiodąca lud» ukazała się oczom podziwianej publiczności. Fabuła płótna opowiada o fragmencie zaciekłej bitwy, w której oddział uzbrojonych rebeliantów przez ciała swoich zmarłych towarzyszy i gwizdem pocisków przedostaje się do zamierzonego celu. Przede wszystkim, z trójkolorową flagą Republiki Francuskiej uniesioną w jednej ręce i pistoletem w drugiej, jest kobieta. To jest wolność, która prowadzi ludzi do ataku. Nosi czapkę frygijską charakterystyczną dla jakobinów i nagą klatkę piersiową, co symbolizuje zaciekłe pragnienie rewolucjonistów, by z gołymi piersiami iść do królewskich bagnetów. Pędzel malarza bezbłędnie podkreślał różnorodne stroje buntowników, wskazując, że przedstawiciele najróżniejszych warstw społecznych walczyli ramię w ramię na ulicznych barykadach.