Opis obrazu Henri Matisse «Blue Nude»

W 1952 roku Matisse zakończył pracę nad serią płócien, które miały wspólną nazwę — «Blue Nude». Płótna przedstawiały kobiecą postać, którą umiejętnie połączono z abstrakcyjnymi wzorami i formami. Artysta uwielbiał przedstawiać kobiece ciało w przestrzeni w jednej pozycji — postać zawsze miała skrzyżowane nogi, jednocześnie odrzucając ręce.

Obraz jest niezwykły ze względu na swoją harmonię. Biel i błękit z powodzeniem łączą się na płótnie, a ich misterne sploty, z udanym układem detali, zamieniają się w lekko zniekształconą kobiecą sylwetkę. Matisse uwielbiał aplikacje, dzięki czemu można było od razu wypełnić całą figurę wybranym kolorem. Nie można tutaj usunąć jednego koloru — wtedy cała harmonia zostanie naruszona, cała praca straci sens. Obraz wygląda jak skomplikowana rzeźba, która została przekształcona w dwuwymiarowy obraz.

Oglądając dzieło «Blue Nude» widz doznaje jedynie poczucia czystości, harmonii, lekkości. Wszystko na zdjęciu jest tak wyważone, że można na to patrzeć bez końca. Nie sposób dziś wyobrazić sobie płótna w innej wersji obrazu, białe plamy tak harmonijnie uzupełniają niebieski kolor, że jeśli je usuniesz, cała harmonia i lekkość znikną.

Oddziaływanie pracy «Blue Nude» na widza jest jak kontemplacja rzeźb wykonanych z lekkiego, lekkiego materiału. Jak sądził sam autor, chciał przekazać swoim wielbicielom uczucie radości, jakiej doświadczają sami malarze i rzeźbiarze. Dla Matisse’a ważne było, aby stworzyć poczucie połączenia samego obrazu bezpośrednio z podstawą, z płótnem, na którym go namalował.

«Blue Nude» — stał się jednym z ostatnich dzieł pod koniec jego twórczości. Nie było to dla niego łatwe. Przed ukończeniem malowania Matisse musiał spryskać swój notatnik dużą liczbą szkiców i szkiców. Świadczy to o tym, że artysta nie dysponował wystarczającą ilością fragmentu niezbędnego do ukończenia dzieła.