Opis obrazu Henri Rousseau „Autoportret” (Zwyczaje)

Opis obrazu Henri Rousseau Autoportret (Zwyczaje)

Rousseau był prymitywistą – stał się artystą bez dodatkowego szkolenia, po prostu dlatego, że czuł wewnętrzną potrzebę. Nie miał nauczyciela, który pokazałby mu podstawy, a próbując, popełniając błędy, odkrył dla siebie malarstwo, jako zupełnie nową naukę, jak alchemia. Tam, gdzie inni już dawno minęli, nie potykając się, znalazł nowe dziury i upadł na stare wyboje.

Idąc samotnie, doszedł do postimpresjonizmu, w którym prymitywizm nie wyglądał na brzydką ingerencję w sztukę (tak wyglądałby prymitywista-realista), ale jako logiczne rozwinięcie zawartej w niej myśli.

Wszak postimpresjonizm nie trzymał się chwilowej sensacji i nie możliwego całkowitego odzwierciedlenia rzeczywistości, ale poszukiwania podstawy bytu, jedynej odpowiedzi na wszystkie pytania. Tak jak matematycy szukali jedynej formuły wszechświata, która wyjaśniałaby wszystko, tak postimpresjoniści poszukiwali

takiej kombinacji ruchów i kolorów. Próbując wszystkich stylów, mieszając je i dzieląc z powrotem, nie widzieli nic złego w prymitywizmie.

Autoportret Rousseau różni się od portretów jego wielkich poprzedników. Starali się przedstawić siebie tak szczegółowo, jak to możliwe, aby potomkowie nie zapomnieli o swoim wyglądzie, podczas gdy Rousseau przedstawiał siebie niemal satyrycznie, jakby naśmiewał się z siebie. Przecież oficjalnie nie był artystą, a celnikiem i tak jest przedstawiany – w porcie, przy przypływającym parowcu, udekorowany kolorowymi flagami.

Za nim most, samotny człowiek spotyka parowiec, niebo jest całe w chmurach, a nad nim leci samotny sterowiec. Słońce schowało się, rzuca bezpośrednie, szkarłatne promienie, w oddali widać miasto, a Rousseau stoi pośrodku wszystkiego, ubrany w ciemny garnitur, trzymając w dłoniach paletę i pędzel – jak symbol swojego marzenia, które sam sobie urzeczywistnił.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Opis obrazu Henri Rousseau „Autoportret” (Zwyczaje)