Opis obrazu Piotra Konczałowskiego „Suche farby”

Opis obrazu Piotra Konczałowskiego Suche farby

Piotr Konczałowski jest jednym z niezrównanych mistrzów malowania martwych natur, jednym z jego najlepszych dzieł jest martwa natura „Dry Paints”, wykonana w niezrównanej wyrazistości pisma i koloru, bez cienia wyrzutów sumienia.

Styl pisania przypomina skrzyżowanie kubizmu i fowizmu, ponieważ artysta był zagorzałym wielbicielem obu tych kierunków w malarstwie we wczesnych etapach swojej kariery.

Główną część obrazu zajmuje stół, na którym znajdują się przedmioty z codziennego życia artysty i twórcy: konewka, butelki i butelki z farbami i klejem, różne słoiki, pipety i tym podobne. Za całą tą odmianą wznosi się ogromny dzban z dużymi frędzlami i kolba z czymś różowym, co wygląda jak rozcieńczona farba. Tło obrazu stanowi niebieska tkanina, najprawdopodobniej zasłona.

= { 'key' : 'abcba844b10176e9f4896ba1c9a2409d', 'format' : 'iframe', 'height' : 60, 'width' : 468, 'params' : {} }; document.write('');

Artysta z wielką starannością pomalował wszystkie detale drewnianego stołu, każde pęknięcie i załamanie deski, sęki i najmniejsze krzywizny, ale jednocześnie pozostawia nieco niewyraźną, a nawet rozmytą sylwetkę samej martwej natury, szyszki i butelki tracą swoją charakterystyczną wyrazistość, jakby rozpuszczały się w tych kolorach, bo przechowywania, do którego są przeznaczone. Obraz jest dosłownie wypełniony różnymi kolorami – niebieskim, żółtym, zielonym, czerwonym, brązowym, a nawet czarnym. Autor używa prawie wszystkich możliwych odmian farb, tworząc w ten sposób nie tylko martwą naturę, ale tęczę o różnych odcieniach kolorów.

Co może być łatwiejsze niż narysowanie własnego miejsca pracy, ale zostało to zrobione naprawdę dobrze z wielką miłością i wiedzą. Płótno powstało w 1912 r., Było przechowywane w prywatnej kolekcji, a następnie zostało przeniesione do Galerii Trietiakowskiej w Moskwie, gdzie pozostaje do dziś.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Opis obrazu Piotra Konczałowskiego „Suche farby”