Opis obrazu Konstantina Korovina «Krajobraz z żywopłotem»

Konstantin Korovin to rosyjski artysta, wędrowny i impresjonista. Studiował u nie najsłynniejszych artystów, a trzy miesiące później opuścił Akademię Sztuk Pięknych, niezadowolony z jakości i metod nauczania. Nie był wystarczająco utalentowany, by nazwać go geniuszem — znacznie lepiej niż techniczna strona sprawy, udawało mu się pomysły.

Był nieodłącznym elementem umiejętności subtelnego i zręcznego uchwycenia nastroju, przeniesienia go na papier. Współcześni, którzy znali go i jego brata — który również był artystą — zwykle zwracali uwagę, że Konstantinowi brakuje umiejętności, talentu, a bratu brakuje pomysłów, choć rysuje znacznie lepiej.

«Krajobraz z żywopłotem» jest nieco ponury nawet dla Korovina. Postawiwszy sobie za cel — oddanie nastroju letniego dnia, uchwycenie, jak piórko w powietrzu, poczucia życia na wsi, porwał go jego osiągnięcie, nie myśląc o tym, jak techniczny będzie wynikowy obraz. Jest na niej wiejska ulica, widz zdaje się patrzeć na nią z podwórka, zza przekrzywionego płotu.

W pobliżu rozmawiają trzy osoby, których twarze nie są nawet zarysowane pociągnięciami, dwie kolejne stoją w pobliżu domu w oddali, stojąc na werandzie. Żyto rośnie na polu. Ulica zamienia się w drogę i prowadzi do odległego zagajnika, gdzie mieszkańcy muszą zbierać grzyby i jagody.

Obraz jest napisany w taki sposób, że nie można zobaczyć na nim szczegółów. Nigdzie nie ma samotnego liścia, samotnego źdźbła trawy, zrozumiałego drobiazgu, który zostałby napisany z miłością i trudny. Wręcz przeciwnie, wszystko jest napisane szerokimi, lekkimi pociągnięciami i stwarza poczucie pewnego rodzaju duchowej lekkości, czysto rosyjskiego przypływu i «może».

I mimo to — z powodu oczywistych wad, zaniedbań i niemal niechlujstwa obraz jest pełen życia. Niebo lśni błękitem, chce się iść drogą, a tak dobrze jest wspominać wiejskie dni, ciepłe, lepkie, wypełnione rutynowymi prostymi rzeczami, kiedy życie wydaje się zupełnie nieskomplikowane i zrozumiałe od wewnątrz.